Żeby wyliczyć średnią wartość pomiarów wybierz ‘Funkcja...' w zakładce ‘Wstaw'. Znormalizowaną wartość można uzyskać po wpisaniu w odpowiednie kratki wyniku odejmowania wartości początkowej od średniej. Ze względu na spadek jasności należy uwzględnić tylko początkowe wartości (od 1 do 8).

Krok 2-gi: Nakładanie na siebie trzech nowych wykresów

Nowe wykresy należy umieścić na jednej stronie. Tworzy się je zgodnie z wcześniejszym opisem.

Można wówczas porównać je ze sobą i zidentyfikować sygnał powstały w wyniku tranzytu.

Wykresy dla Gwiazdy 2 i 3 charakteryzują się stosunkowo małymi zmianami jasności. Natomiast na wykresie dla Gwiazdy 1 widać specyficzny, rozciągnięty w czasie spadek jasności.

Krok 3-ci: Dodawanie szczegółowych danych do wykresu

W wyliczeniach należy uwzględnić również błędy mogące wynikać z kilku czynników. Można to zrobić przez zastosowanie funkcji Excela ‘odchylenie standardowe'.

Żeby wyliczyć wartość odchylenia standardowego dla Gwiazdy 1, wybierz ‘Funkcja...' z zakładki ‘Wstaw'. Ze względu na spadkek jasności warto oddzielnie uwzględnić początkowe wartości (punkty od 1 do 8) i wartości w minimum (punkty od 10 do 14).

W przypadku Gwiazdy 2 i 3 możemy zmienić ustawienia słupka błędów ze stałej wartości na odchylenie standardowe.

Ustaw kursor na wykresie, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz ‘Formatuj serie danych...'. Przejdź do zakładki ‘Słupki błędów Y' i w okienku ‘Niestandardowe' wpisz położenie kolumny z odchyleniem standardowym w górnej i dolnej części słupka błędów.

INTERPRETACJA WYNIKÓW: METODA TRANZYTU

Analogie między spadkiem jasności ("Fotometryczna głębokość tranzytu") a tranzytem

Podczas tranzytu obwód planety styka się w jednym punkcie z obwodem gwiazdy czterokrotnie.

1)Pierwszy kontakt: Planeta jest całkowicie poza gwiazdą ale przemieszcza się w jej stronę

2)Drugi kontakt: planeta jest całkowicie w obwodzie gwiazdy i przesuwa się ku jej środkowi

3)Trzeci kontakt: planeta jest całkowicie w obwodzie gwiazdy i przesuwa się poza nią

4)Czwarty kontakt: planeta jest całkowicie poza gwiazdą i oddala się od niej

INDEKS

*Planeta pozasłoneczna HD 189733b

Planeta krążąca wokół gwiazdy HD 189733 została odkryta 5-tego października 2005 r. Planeta została sklasyfikowana jako gazowy olbrzym typu jowiszowego o bardzo ciasnej orbicie o okresie 2,2 dni. Znajduje się w odległości około 63 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Liska.

http://apod.nasa.gov/apod/ap080321.html

Jej położenie zostało pokazane na tym szerokokątnym obrazie nieba północnego przedstawiającym gwiazdozbiór Łabędzia. Fizyczne właściwości planety są następujące:

-masa: 1,13 MJ

-promień: 1,138 RJ

-grawitacja powierzchniowa: 21,2 m/s²

-temperatura: 1117 K

**Przyrząd do wykrywania planet pozasłonecznych: teleskop SPITZERA

Teleskop Kosmiczny Spitzera (dawniej znany jako SIRTF czyli Space Infrared Telescope Facility) został wystrzelony na orbitę 25 sierpnia 2003 r. z Przylądka Canaveral na Florydzie.

To jak dotąd największy teleskop na podczerwień (0,85 metra) umieszczony na orbicie wyposażony w bardzo wrażliwe urządzenia pomiarowe. Wykrywa energię podczerwoną lub ciepło emitowane przez obiekty w kosmosie w zakresie między 3 a 180 mikronów (1 mikron to jedna milionowa metra).

Spitzer to ostatni teleskop w programie Wielkich Obserwatoriów NASA. Program zakładał utworzenie czterech obserwatoriów na orbicie obserwujących Wszechświat w odmiennym świetle: Teleskop Kosmiczny Hubble'a HST (światło widzialne i podczerwień), Teleskop Kosmiczny Comptona CGRO (promienie gamma) oraz Teleskop Kosmiczny Chandra CXO (ultrafiolet).